VRCARE

Al geruime tijd wordt bij arendroos labs, in samenwerking met studenten van UCR en Ter Weel als testlocatie, hard gewerkt aan virtual reality games om de hersens van ouderen te trainen: project VRCARE. Dit project wordt mogelijk gemaakt dankzij steun van Campus Zeeland aan K&I netwerk kenniskring eHealth

Het begon voor arendroos labs met het aankopen van een eenvoudig spel om de hersenen van ouderen te trainen. Nadat UCR bij het project betrokken werd, startte het doorontwikkelen van een eenvoudig cognitief virtual reality spel tot een wetenschappelijk- en theoretisch gebaseerde game, waarmee het uiteindelijk de bedoeling is om de hersenen van ouderen te trainen.

Virtual reality game met ballonnen

“We gaan een spelletje spelen en u gaat ballonnen prikken.” Zo start het spel, onder de werknaam Balloons. Het is een spel dat zich afspeelt in een virtuele wereld, dat zichtbaar wordt wanneer iemand een speciaal hiervoor bestemde bril over zijn hoofd plaats, een VR-bril. De speler ziet vervolgens een Hollands landschap verschijnen. Met bomen, een blauwe lucht, wat wolken en op de achtergrond een aantal koeien. In één hand houdt hij een controller vast, die in de virtuele wereld zichtbaar en bruikbaar is als een stok. En met die stok gaat hij ballonnen prikken. Het is het eerste spel uit het project VRCARE, dat als doel heeft om het executief functioneren, het doelgericht uitvoeren van taken, van ouderen te trainen. 

Testlocatie en dagbesteding tegelijk

De ouderen van de dagbesteding zorggroep Ter Weel zijn de testgroep van dit spel dat volop in ontwikkeling is. Zorggroep Ter Weel is continu bezig om het aanbod aan te passen op de wensen en behoeften van de bezoekers. Het doel is om de ouderen zo lang mogelijk thuis te laten wonen. Innovaties testen is daarbij van belang en het testen is ook een vorm van dagbesteding.

Dat het testen bij Ter Weel van groot belang is, blijkt  uit resultaten en feedback die het team inmiddels heeft verzameld. Heel veel mensen in de dagbesteding hebben een bril. Ook al kan je een VR-bril erover heen doen, het blijkt dat mensen dat oncomfortabel vinden. In het projectteam had bijna niemand een bril. Dus bij het testen is hier helemaal niet aan gedacht. Ook de moeilijkheidsgraad is een aandachtspunt: soms is het te moeilijk, soms juist te makkelijk. De resultaten zijn gebruikt om levels en gradaties in moeilijkheid aan het spel toe te voegen.”

Testen, aanpassen, testen

Dankzij het testen komt het team er ook achter wat de beperkingen van ouderen voor gevolgen hebben voor het spel. Ouderen kunnen niet alles even goed zien, ook al hebben ze een bril. Het moet daardoor allemaal heel duidelijk en simpel in beeld zijn. Theoretisch onderzoek wijst uit dat de motivatie wordt vergroot wanneer de resterende tijd van een activiteit zichtbaar is. Ouderen die willen opgeven, maar zien dat ze bijvoorbeeld nog een paar seconden de tijd hebben, haken dan minder snel af. Dit soort bevindingen nemen we mee, onderzoeken we verder en gebruiken we om weer aanpassingen te doen. En met die aangepaste versie gaan we weer terug naar Ter Weel: een vicieuze cirkel dus!”

 

Uniek

In Nederland wordt er nog bijna geen onderzoek gedaan naar deze inzet van Virtual Reality en het trainen van de hersenen. En zeker niet bij ouderen. Voor  studenten is VCARE een uniek project om vanuit de universiteit met meerdere partijen aan te mogen meewerken.”

 

 

Wat is Campus Zeeland?